Beste mijnheer Wansink,

 

U haalt in uw recente stuk in de Volkskrant de zeer interessante episode van Chamberlain met Hitler aan en die door u en velen met u betiteld wordt met de opmerking dat die dreiging van Hitler “door de grote Westerse mogendheden is onderschat”.

 

Dat is weliswaar een feit, maar het venijn van dat feit zit hem erin dat onze leiders dat om heel andere reden zeiden dan u denkt. De kwestie is namelijk dat de achterliggende waarheid hierover nog steeds niet boven tafel is. Die is namelijk volkomen anders dan men denkt. Die waarheid, mijn waarheid, is namelijk dat onze leiders, en m.n. Groot Brittanie, het groot kapitaal, het internationale financieringskapitaal en anderen, Hitler en zijn anticommunistische denkwijze juist wilde gebruiken om de Sovjet Unie te vernietigen door dat land binnen te vallen. Voor die waarheid – voor die opzet van de kapitalisten onderling - zijn legio aanwijzingen. Tot op de dag van vandaag willen weinigen in het Westen dat toegeven.

 

Dat is de kwestie!

 

Dat ‘rustig slapen’ wilde alleen maar zeggen dat wij inderdaad maar rustig moesten gaan slapen; dat de opbouw van de machtige legers van Hitler voor het goede doel was, niet voor ons, maar bedoelt was voor de inval in de Sovjet Unie; om het communisme/socialisme te vernietigen….

 

De tovenaarsleerling, Hitler, bleek echter beter te kunnen toveren dan de tovenaar, het grootkapitaal, zelf. Uiteindelijk bleek hij echter helemaal niet goed genoeg meer te kunnen toveren. Toen, in juni 1944, was het zelfs precair, toen moest de tovenaar de Sovjet Unie persoonlijk maar gaan tegenhouden. Toen bleek het communisme gelukkig sterker dan het fascisme en het kapitalisme/imperialisme bij elkaar. In 1948 ontstond zelfs een tweede socialistisch land: China.

 

Dat daarna de fascisten rond 1946, de koude oorlog startte, en de hele wereld wederom opnieuw in brand zette (Congo, Indonesië, Persie, Angola, Zuid- en Midden Afrika, Zuid-Oost Azie, Latijns Amerika, Hongarije, Polen, Afghanistan, Irak, Joegoslavie, etc.), is echter weer een ander verhaal.

 

Hoogachtend

 

Rik Min